Een grootheid als boogschutter, maar niemand kent Mike ‘Mister Perfect’ Schloesser

Een lange zoektocht was het voor Mike Schloesser, naar een geschikt huis. Niet dat de woning zelf hem iets uitmaakte, nee, het was hem vooral om de achtertuin te doen. Die moest minstens honderd meter lang zijn en niet grenzen aan het perceel van de directe buren, zodat hij er veilig zijn sport kon beoefenen.

Schloesser is de beste boogschutter ter wereld. Onlangs voltooide hij een unieke trilogie. Na de indoortitel in het Amerikaanse Yankton en de outdoortitel in het Turkse Belek won hij twee weken terug het veldkampioenschap (schieten op verschillende terreinen) in het Italiaanse Cortina d’Ampezzo. Niet eerder lukte het een schutter om alle drie de wereldtitels op zijn naam te schrijven. 

In zijn keuken laat Schloesser een brief zien die een paar dagen na zijn outdoortitel bij hem in Zuid-Limburg op de deurmat plofte. ‘Ik feliciteer u van harte met deze prachtige overwinning en gouden medaille. Dit is een unieke prestatie en ik ben daar met u buitengewoon trots op.’ Afzender: Koning Willem-Alexander. Schloesser: ‘Schitterend natuurlijk, als je van zo iemand waardering krijgt.’

Mike Schloesser is 24 jaar en komt uit Nuth. De liefde voor de handboogsport erfde hij van zijn ouders. ‘Er schijnen foto’s te bestaan waarin ik in de buggy een boog vasthoud.’

Waar boogschieten voor zijn ouders niet meer dan een gezelligheidssport was − beetje schieten, pilsje erbij − daar pakte Schloesser het serieuzer aan toen bleek dat hij over buitensporig veel talent beschikte. Voor zijn veertigste levensjaar, als de meeste schutters over hun hoogtepunt heen raken, wil hij ‘binnen’ zijn. Dat wil zeggen: ‘Huisje afbetaald en een leuk zakcentje op de bankrekening.’

Twee keer won Schloesser The Las Vegas Shoot in het South Point Hotel Casino, niet ver van de beroemde Strip. Het is in de handboogsport het meest prestigieuze toernooi, ook vanwege het prijzengeld voor de winnaar: 50.000 euro.

Schloesser heeft een mbo-diploma op zak, maar brak twee jaar geleden zijn studie boekhoudkunde af om full-prof te worden. Werken is van latere zorg. ‘Na mijn carrière kan ik altijd nog trainer worden of bij mijn vader gaan werken op zijn administratiekantoor.’

Twee takjes

Dagelijks is hij in zijn tuin te vinden voor een trainingssessie van gemiddeld vier uur. Twee takjes geven de startlijn aan. Links staat een verroeste badkuip, die op zomeravonden als vuurkorf dient. Rechts een schuurtje. Vijftig meter verderop staat het doel met tien cirkels in vijf kleuren, het zogeheten blazoen.  Elke cirkel heeft een waarde van één tot tien punten. De middelste cirkel, met een diameter van acht centimeter, is de roos (tien punten).

Schloesser pakt zijn boog. Ook op deze zonnige maandagmiddag schiet hij met gemak tien keer in het hart van het blazoen. Niet dat hij het van die afstand met het blote oog kan zien. ‘Maar je voelt het wel als die pijl uit je boog vertrekt.’ Schloesser was de eerste in zijn sport die de maximale score van 600 punten behaalde: hij schoot 60 keer op rij in de roos. Het gebeurde op een toernooi in het Franse Nîmes. ‘Het vreemde was’, vertelt hij, ‘dat ik die dag helemaal niet in goede vorm verkeerde. Pas na een tijdje ging het beter. Toen het publiek doorkreeg dat ik na 45 pijlen nog steeds clean was, werd het steeds drukker bij mijn baan. Een man met een camera liep constant in de weg. In die omstandigheden moest ik me volledig afsluiten. Wat ik dacht bij pijl 59? Ik stond te shaken natuurlijk, maar probeerde me zo goed en zo kwaad als het kon onder controle te houden.’ Sinds die foutloze dag in Nîmes luidt zijn bijnaam Mister Perfect. Op elk toernooi wordt hij zo aangekondigd. ‘In het begin heb ik daarmee geworsteld. Ik had het gevoel dat ik mijn bijnaam moest waarmaken. Nu heb ik geleerd het te omarmen. Mister Perfect, het staat natuurlijk ook gewoon sjiek.’

Mexico

Tijdens het gesprek klinkt regelmatig het geluid van een voorbijzoevende pijl. Die is afkomstig van zijn vrouw, een Mexicaanse boogschutter die hij leerde kennen op één van de vele buitenlandse toernooien. 35 weken per jaar is Schloesser van huis. Hij overweegt om een huis in Mexico te kopen. ‘Daarin zouden we dan kunnen wonen als we toernooien in Amerika hebben. Het ligt in dezelfde tijdzone.’

Schloesser is een grootheid in zijn sport. Toch zijn er buiten Zuid-Limburg en enkele boogschietfanaten maar weinig mensen die hem kennen. ‘Aan de ene kant fijn, want ik hou niet zo van al die aandacht’, zegt hij. ‘Aan de andere kant: dit is zo’n mooie sport dat ik hoop dat het bekender wordt. Wat dat betreft kunnen we ons spiegelen aan darts. Nu weet ook iedereen wie Michael van Gerwen is.’