Directeursblog: Drie jaar NHB

Drie jaar ben ik algemeen directeur van de Nederlandse Handboog Bond. Drie jaar ben ik bezig met de pijl en boog, met binnen en buiten, met spanning en ontspanning. Drie jaar al óf drie jaar pas. U mag het zeggen. Ik neem jullie mee in wat ik zag, voelde en ervaarde. Met quotes als leidraad.

‘Geen gespreid bedje’
“Ik zeg het maar eerlijk. Er is een hoop gebeurd en de nieuwe directeur komt niet in een gespreid bedje terecht,” zei bestuurslid Agnes Vissers toen ik belde om meer informatie te krijgen over de vacature van algemeen directeur bij de NHB. ‘Mooi!’ dacht ik, ‘dat past me’. Op de winkel passen is niets voor mij. Ik wil aan de slag vanuit een visie. Toen, begin 2017 en nu nog steeds. En het is waar. Er is in de sportwereld altijd wel iets aan de hand, dus ook in de handboogsport. En alles is belangrijk, elke dag, ieder uur. We rennen, vliegen en doen, maar vergeten te vaak de strategie. Dus, dat doen we anders. Eerst het plan, dan de actie.

‘Handboogsport, kruip uit je schulp’
Dit was de kop in een paginagroot interview in Brabants Dagblad op zaterdag 27 januari 2018, dag 1 van het NK indoor. Ik was ruim een half jaar directeur. Ik was gegrepen door de manier waarop handboogschutters hun sport beleven. De boog als verlengstuk van de ziel. De pijl als middel om te ontspannen. Tienduizend NHB-leden. Ruim 220 verenigingen. Maar wat een bescheidenheid. Valse bescheidenheid. De schoonheid van de handboogsport moet je durven zien, willen ervaren en echt meemaken. Laat het zien!

‘Everyone deserves to be a hero’
Zet een kleine twintig personen in een ruimte en laat ze praten over vragen als ‘Welke kenmerken vindt u typerend voor de handboogsport?’ en ‘Als handboogsport een persoon zou zijn, hoe zou je haar dan omschrijven?’ Het leverde een rijk palet op van termen en ideeën. Het gaf kleur aan de sport, de cultuur en de handbooggemeenschap. Het toont eensgezindheid en onderscheidend vermogen in begrippen als ‘vrij’, ‘heldhaftig’ en ‘gefocust’. Daarom zeggen we sinds 2019 dat iedereen het verdient om een held te zijn: jong en oud, 3D-schutter en Run Archery atleet, vrouw en man.

‘Niets is mooier dan een plak winnen in eigen land’
15 juni 2019: de schreeuw van Peter Elzinga. Het kippenvel staat weer op m’n armen als ik daar aan denk. Het trio Elzinga – Pater – Schloesser pakte brons op de Parade in ‘s-Hertogenbosch. Een trio dat symboliseert waar de handboogsport voor staat: focus, ontspanning en elkaar steunen. Dat ik het blik stroopwafels als prijs mocht uitreiken aan dit team was en is voor mij een NHB-hoogtepunt. Een dag later zat ik in de auto bij IOC-president Thomas Bach en World Archery president Ugur Erdener toen het duo Gaby Bayardo en Sjef van den Berg zilver pakte in mixed recurve. De handboogsport in de etalage; het kan op een geweldige manier. Weg met de bescheidenheid!

‘Niets is mooier dan een plak winnen in eigen land’ (2)
Met Kasteel Doorwerth als decor schoten ruim 550 Europeanen hun pijlen bij de EFAC 2019. Vijf dagen, vijf parcoursen. Veldschieten in optima forma. De schutters liepen heuvel op en heuvel af. “They’ve told me The Netherlands was a flat country”, kreunde een Noord-Ier na twee dagen op de parcoursen in het Dunodal en rond de Boersberg. Het plezier straalde er van af, de sfeer was uitstekend en het leidde tot vele winnaars. Doorwerth kleurde oranje met maar liefst 17 Nederlanders op het podium. Met een minimumbudget zo’n evenement neerzetten met alleen maar vrijwilligers. Het kan! En ook dat toont de samenwerkende kracht van de handboogsport.

‘De sporter centraal’
Het jaarplan 2020 kent als titel ‘De sporter centraal’. Het waarom daarvan is duidelijk: het draait altijd om de sporters. We moeten onze energie richten op de sporters en hoe zij de sport beleven. En daarbij maakt het niet uit welke discipline: Para, 3D, Veld, Outdoor, Indoor, 25m1pijl, Run Archery, Archery Attack, Horseback Archery met alle verschillende soorten bogen die we kunnen benoemen. We zijn er voor iedereen die schiet met pijl en boog. Voor de persoon met de autistische stoornis die rustig wordt van het schieten, voor het meisje dat net zo goed wil schieten als Katniss uit de Hunger Games en voor de 70-plusser die graag met vrienden een paar pijlen schiet en een kop koffie drinkt bij de vereniging.

En na drie jaar?
Ik ben nog lang niet klaar na drie jaar met de NHB. Er liggen nog tal van kansen om te grijpen. Om het aanbod van competities en wedstrijden voor alle disciplines te versterken, de enorme waarde die onze sport biedt voor iedereen die zich goed wil voelen en meer mensen, partijen (als Service Organisatie Nederland Sport), sponsoren en anderen te binden aan de sport. De organisatie versterken, vrijwilligers helpen en sporters helden laten worden. Ik ga door met verbinden, contact leggen en schrijven. Want, wie schrijft die blijft.

Terug