Scheidsrechter Zascha Schoonewille: “Het is goed als de schutters mij niet hebben gezien”

Zascha Schoonewille is twee jaar geleden begonnen als continentaal scheidsrechter, omdat hij zich graag verder wilde ontdekken in het scheidsrechtersvak. Het rooster van 2020 was al gevuld toen hij slaagde voor de testen om continentaal scheidsrechter te worden. Toen kwam de coronapandemie. Vervolgens stond Zascha op de reservelijst voor de Europese Grand Prix Antalya 2021, maar door enkele afzeggingen kon hij er toch bij zijn. Hoe was dit voor Zascha? 

Hoe was het om in Antalya te zijn?

“Het was super natuurlijk, het was twee jaar geleden dat ik ben begonnen als continentaal scheidsrechter, maar de toernooien in 2020 waren al gevuld en oorspronkelijk stond ik op de reservelijst voor de Grand Prix. Op het laatste moment kreeg ik te horen dat er toch een beroep op me werd gedaan. De andere geplande scheidsrechters waren verhinderd. Het was voor mij ook allemaal de eerste keer. Zelfs op Schiphol, inchecken en regulier te gaan vliegen was voor mij ook allemaal nieuw.”

Met alles nieuw, vond je het spannend?

“Ja, op zich wel. Voordat je het vliegtuig instapt, heb je een PCR test nodig. Ook op de terugweg. Dat was wel spannend, want als de test positief is…. wat doe je dan voor twee weken in je uppie? Daarnaast was er een nieuw hotel, dus dat was ook een verrassing. Ik ging er helemaal blind in. Wel jammer, want het oorspronkelijke hotel lag bij het strand, dus helaas geen strandwandelingen voor mij in de randen van de wedstrijddagen.”

Hoe was de organisatie in deze bijzondere tijden?

“Het was zeer strikt. Bij aankomst in het hotel werd meteen de temperatuur gecheckt. Ook bij het betreden van het wedstrijdveld. De hele dag moesten we mondjes kapjes op. Ik heb nu van die streepjes op mijn gezicht, want de zon scheen fel. Maar het was goed geregeld, overal was er desinfectiemiddel en het corona bewustzijn was wel degelijk aanwezig.”

Dus je voelde je wel veilig in je rol als scheidsrechter?

“Jazeker. Ook toen er nog wat onverwachts gebeurde toen ik bij de wedstrijdlocatie kwam. Ik werd daar meteen gebombardeerd tot DOS (director of shooting), de oorspronkelijke DOS was uitgevallen en daar moest een plaatsvervanger voor komen. Ik had daar een beetje ervaring in en daarom kreeg ik de job. Dus ik had me eigen hokje op het veld dus ik kwam ook niet veel in contact met schutters.

Wat is het verschil tussen een scheidsrechter en een DOS?

“Als DOS ben je verantwoordelijk voor het tijdsysteem. Normaliter moet je je daar even voor voorbereiden, maar gelukkig kreeg ik wat papieren en kreeg ik wat tijd om te wennen aan het systeem dat ze daar gebruikte. Natuurlijk anders dan wij gewend zijn in Nederland.”

Had je liever in de rol van scheidsrechter willen fungeren?

“In eerste instantie wel, maar achteraf vond ik het wel heel chique zo. Toen we de vraag kregen, waren we met z’n tweeën en we gingen allebei van ‘Laat hem maar’, maar ik kwam blijkbaar net wat zelfverzekerder over dus had de hoofdscheidsrechter mij de rol van DOS gegeven. Het was een andere verantwoordelijkheid en je merkt je impact wel.”

Zijn er nog toernooien/wedstrijden die je wilt meemaken als scheidsrechter?

De Olympische Spelen zijn natuurlijk een droom. Maar als ik realistisch kijk, is dat niet haalbaar voor mij. Ik zou dan eerst mezelf moeten ontwikkelen tot internationaal scheidsrechter en dan nog veel ervaring krijgen. Ik ben niet de jongste meer, dus dat vraagt nu dan erg veel inzet en toch wat geluk. Ik ben gewoon al blij als ik mag functioneren bij mooie wedstrijden. Nog een keer Antalya, als er geen pandemie is lijkt mij erg leuk. Misschien zelfs weer als DOS. Daarvan heb ik nu ook mogen proeven en daar sta ik nu ook open voor.”

Wat heeft jou de stap laten zetten om van nationaal scheidsrechter een continentale scheidsrechter te worden?

“Het WK in Den Bosch in 2019! Bij het WK hebben ze vrijwilligers gezocht vanuit het nationale scheidsrechterskorps om de internationale scheidsrechters te assisteren. Daar heb ik mij voor aangemeld en dat ging goed. En ik had altijd zoiets van internationaal…nee, daar kom ik niet voor in aanmerking want mijn Engels is niet zo goed. Maar ik kwam erachter bij het WK in Den Bosch dat sommige internationale scheidsrechters ook niet perfect Engels spraken… dus toen kwam de gedachte ‘Why not?, we gaan het gewoon eens proberen’. Toen heb ik mij dus aangemeld voor de seminar continentale scheidsrechter in Lausanne. Het duurt drie dagen. Twee dagen cursus en dan de laatste dag examen. En wonder boven wonder ben ik geslaagd.” 

Hoe ben je überhaupt tot de beslissing gekomen om scheidsrechter te worden?

“Puur toeval eigenlijk. Er was een wedstrijd op mijn toenmalige vereniging (Willem Tell) en ik kwam in gesprek met Agnes Vissers. Die was er ook. En die vroeg “Is dat niet wat voor jou? Scheidsrechter zijn?” Ik weet niet meer hoe we op dat onderwerp kwamen, maar daardoor ben ik er over na gaan denken. En zodoende ben ik erin gerold en ondertussen continentaal scheidsrechter. Daarnaast hebben we nog een uitspraak op de vereniging, als je geen recurve kan schieten, dan ga je compound schieten, als je geen compound kan schieten dan wordt je scheidsrechter,” vertelt Zascha lachend. 

Wat geeft jou de lol in het scheidsrechter zijn?

“Ja, het beter doen. Wedstrijden in een goede baan leiden en dat je kan zeggen dat de wedstrijd precies is gegaan zoals het hoort. Zodat de schutter totaal tot zijn recht komt. En als het goed is hebben zij mij totaal niet gezien.”

Wat is jouw echt bijgebleven in je rol als scheidsrechter?

“In het begin had ik het examen van de scheidsrechterscursus nog niet gedaan. Toen kreeg ik de vraag om naar de Kings of Archery te gaan. En daar in de spotlight mocht ik de finale doen. Dat liet echt een indruk achter. Het wordt echt groots aangepakt. En als groentje daar te mogen staan liet wel wat zweetdruppeltjes op m’n voorhoofd verschijnen. Daarnaast ben ik wat perfectionistisch, dus wil ik het dan ook goed doen. Het smaakt naar meer.”