Hoe gaat het bij Handboogvereniging De Meierijers

Lowie Claessens is al zo’n acht jaar voorzitter van handboogvereniging De Meierijers uit Berkel-Enschot. In die tijd zag hij de vereniging alsmaar aantrekkelijker worden. Niet in de laatste plaats door er zelf veel tijd in te steken. “Zo hebben we weleens bij de ingang van een bioscoop gestaan om mensen te interesseren.”

Toen De Meierijers in 2010 van locatie verhuisde, kende het tussen de veertig en 45 leden. Ruim een decennium later heeft het er inclusief aspirant-leden rond de 120. Als het aan Claessens ligt, blijft het daar niet bij. De voorzitter vertelde aan het eind van het interview namelijk dat de vereniging verder hoopt te groeien naar 200 à 250 leden. De Meierijers moet in de toekomst bij wijze van spreken 24/7 open zijn voor leden die willen schieten. Wat betreft de locatie is dat mogelijk. “Er is behoorlijk wat ruimte op ons complex. We kunnen indoor zo’n zestien banen maken van achttien of 25 meter. Dan hebben we nog ons buitenveld, waar we 36 banen kunnen maken van nul tot negentig meter. We hebben gewoon een geweldige locatie.”

De Meierijers moest twaalf jaar terug verkassen op last van de gemeente, dat de oude locatie wilde gaan gebruiken voor woningbouw. Woningen staan er nog niet, vertelt Claessens met een lachje. De huidige locatie werd voor in ieder geval vijf jaar lang ter beschikking gesteld, maar Claessens zegt dat ze bij De Meierijers klaar zijn om een permanente overeenkomst te sluiten. “Zodat we ook een langere termijnvisie kunnen maken. Dat we kunnen uitvogelen waar we zelf in willen investeren. Dat hebben we al gedaan in onder meer de kantine, toiletten en het opnieuw inzaaien van het buitenveld, maar we zouden bijvoorbeeld ook zonnepanelen willen. Alleen is het niet handig om aan te schaffen als we niet weten of we permanent kunnen blijven. Op dat vlak zijn we hard bezig om duidelijkheid te krijgen bij de gemeente.”

“Het moet bij ons niet uitmaken wie of wat je bent en hoeveel je verdient”

Inclusief

De Brabantse vereniging werd in 1983 opgericht en is vernoemd naar het gebied tussen Eindhoven, Den Bosch en Tilburg: de Meierij. Claessens streeft ernaar om met de vereniging de handboogsport aantrekkelijk te maken voor iedereen. “We hebben een aantal jaren geleden een beleidsplan opgesteld en ons de vraag gesteld: waar willen we naartoe? Onze visie is: handboogschieten is voor iedereen. We willen een inclusieve vereniging zijn. Er zijn voor alle genders, maar ook voor minder valide mensen. Het moet bij ons niet uitmaken wie of wat je bent of wat je verdient. Binnen onze mogelijkheden proberen we voor iedereen ideale omstandigheden te faciliteren. Sport en plezier moeten bij ons samengaan, want dat geeft onderling een sociale band. We vinden het belangrijk om zoveel mogelijk voor onze leden te doen. Als je dat blijft doen, trek je ook nieuwe mensen aan. Het zorgt voor aantrekkingskracht.”

Zo zijn de trainingen bij De Meierijers behoorlijk gestructureerd. Waar schutters bij sommige verenigingen vooral op eigen houtje schieten, kun je in Berkel-Enschot met goede trainers samenwerken. “We betrekken zelfs betaalde trainers bij de vereniging, zodat onze eigen trainers ook weer beter worden. Daarbij kijken we bovendien verder dan onze eigen vereniging. We proberen ook iets te betekenen voor de regio, het rayon of landelijk. Zo geven sommige van onze mensen regiotraining aan talentvolle schutters. Iemand als Stef Willems zat daar drie jaar terug nog bij. Hij maakt nu deel uit van de nationale ploeg. Dat is een stukje topsport, maar ikzelf verzorg bijvoorbeeld ook rayontrainingen voor volwassenen die beter willen worden. Veel van de schutters daar hebben nooit eerder een trainer gehad.”

Het moge duidelijk zijn dat De Meierijers een vereniging is van aanpakken. Niet een club waar mensen stilzitten en afwachten. Ze komen naar de mensen toe, of ze halen mensen naar de vereniging. Ook mensen die onbekend zijn met de handboogsport. “De sport is de laatste jaren populairder geworden. Het helpt mee als we een WK organiseren en de sport tijdens de Spelen mooi in beeld wordt gebracht, of als een film inhaakt op de handboogsport. Bij het uitkomen van ‘The Hunger Games’ hebben we bij de ingang van de bioscoop gestaan om bezoekers te interesseren voor de sport. Alle beetjes helpen. We geven clinics en organiseren try-outs voor scholen, maar gaan net zo goed bij scholen op bezoek. Recent zijn we begonnen met het KOM-project. Dat komt vanuit de gemeente. KOM staat voor: keep on moving. Daarmee proberen we ouderen te laten bewegen en een sociale connectie te bieden.”

Rolstoel

Op bepaalde vlakken hoopt De Meierijers op korte termijn een volgende stap te zetten. Bijvoorbeeld op het gebied van 3D-schieten. “Veel schutters willen tegenwoordig 3D-schieten. Op de Spelen heb je enkel recurve 70 meter, maar in de breedtesport zijn er zoveel smaken. Daarin willen we mee, omdat het bij onze vereniging past. Het is moeilijk om het voor iedereen goed te doen, maar dat is wel wat we nastreven. Het zit in de drive van deze vereniging om mensen erbij te betrekken. Om ze te interesseren, en verantwoordelijkheid te laten voelen voor deze mooie vereniging.”

Claessens sluit af met een anekdote waarin centraal staat wat De Meierijers voor mensen wil zijn. “Een paar jaar geleden kwam een vrouw bij ons binnen in een rolstoel. Ze dacht dat ze nooit meer zou kunnen lopen. Ze is gaan schieten, omdat wij dat haar konden aanbieden. Het zal ongetwijfeld een stukje mentaal zijn geweest, maar mede daardoor is ze uit de rolstoel gekomen, heeft ze inmiddels een baan en is ze moeder geworden. Laat duidelijk zijn: we gaan niet iedereen uit een rolstoel helpen, maar het laat zien dat er een grote sociale component aan deze sport zit. Het geeft aan dat we meer zijn dan alleen een handboogvereniging. Precies dat wat we willen zijn.”