Verhalen uit de oude doos – kleine schandaaltjes en grappige herinneringen

In een tweedelige reeks van verhalen uit de oude doos kijken we terug op memorabele momenten van Interland Nederland – België door de jaren heen. In aanloop naar deze jubileumeditie kwamen oudgedienden samen in Baarschot en vertelden zij verhalen over de Interland, of Landenkamp zoals dat eerder werd genoemd.

In dit tweede verhaal kun je lezen over gebeurtenissen die zo opvielen dat deze in het geheugen gegrift staan. Schutters van die tijd doen een boekje open over de kleine ‘schandaaltjes’ van vroeger die nu met een lach gedeeld kunnen worden.

1965 – Brussel
Voorafgaand aan de Interland van Brussel in 1965 was er in het deftigste hotel geen verbroederingsavond maar een diner. Echter het halve Nederlandse team zag al die gangen niet zitten en besloot op eigen gelegenheid een ‘heerlijke’ friet te gaan eten. Op diezelfde avond werd er nog eens op eigen initiatief een keuze gemaakt door de Nederlanders. Daar waar een meisjespensionaat was ingericht voor de overnachting van drie van de Nederlandse heren en partners, in gescheiden ruimtes natuurlijk, dachten de Nederlandse schutters daar anders over en hebben het naar eigen wens ‘opgelost’. Toen dat aan het licht kwam was de secretaris van de Nederlandse Handboog Bond daar uiteraard niet over te spreken.

J. Schuman en zijn vizier
Dezelfde J. Schuman, die zo gedreven was om me het vliegtuig vanuit Spanje op en neer te pakken voor de interland, had eens een opmerkelijke actie aan de schietlijn. Zef deed mee met de recurveboog, maar presteerde het om zijn vizier van de boog te halen en een lage negen te schieten. Tot ongeloof van de schutters om hem heen pakte hij na het schot zijn vizier uit zijn broekzak om deze een beetje te verstellen en stopte deze weer terug in zijn broekzak. Als kers op de taart van dit voorval schoot hij zijn volgende pijl vol in de tien.

Tot in de late uurtjes
Na afloop van de Interland in Beek (1962) werd het samenkomen nog tot in de late uurtjes gezamenlijk gevierd. Eigenlijk was dat tot in de vroege uurtjes, want in de grote feesttent werd nog tot na vier uur ‘s morgens door 50-60 man moppen getapt. Voor velen begon de werkdag gewoon weer, dus werd er enkele uren later gewoon weer de werkkleding aangetrokken om aan het werk te gaan.

De gratis pintjes bier bij Stella Artois
Toen de wedstrijd in 1985 in Leuven geschoten zou worden op het terrein van Brouwerij Stella Artois was er door de grote hoeveelheid aan lege bierflesjes geen ruimte om te staan. uiteindelijk hebben de deelnemers geschoten in de zaal waar het bier gebrouwen werd. Achter de doelen stonden de koperen ketels. Toen in die tijd nog alcohol toegestaan was, stonden de pintjes gewoon tussen de schutters in. Uitspraken als “een pintje voor een tien” waren ook zeker veel te horen. Maar goed dat die pintjes door de jaren heen zijn verdwenen, want het was naar eigen zeggen “toch van de zotte” dat deelnemers bij aankomst op de locatie al de nodige slokken alcohol achter de kiezen hadden. “Het is tot slot wel een wapen waarmee we schieten”.

1970 – Geulle
Toen in 1970 de Interland in Geulle werd gehouden, stond op zaterdagavond het diner gepland. De imposante Nederlandse vaandeldrager kon wel twee maaltijden op, maar daar werd door de organiserende vereniging in Limburg een aanmerking op gemaakt en gedeeld met de Nederlandse Handboog Bond welke tot een brief van de secretaris kwam: “u zou daar volgens getuigen meer dan eenmaal soep te hebben gebruikt en twee of meer porties kippetjes.” Deze gerechten moesten per portie betaald worden. “Dit is iets wat ons hoofdbestuur niet zomaar zonder meer kan goedkeuren. Wij vragen u dringend dit de volgende keer niet meer te doen”. De beste man deed dit natuurlijk niet om iemand te benadelen, hij had gewoon honger. Ook was er zeker geen kwaad bloed onderling en wordt er nog hartelijk om gelachen tegenwoordig.