“Het is gewoon een heel stoere, inclusieve sport”

Als puber was Silvia Gerrits (57) boos op de wereld. Vooral tijdens de gymlessen. Ze móest meedoen, maar door haar aangeboren afwijking – een open rug – kon ze niet aan alle oefeningen meedoen. Toen haar gymleraar op de mavo Silvia dwong naar de sportdag te komen, was haar frustratie compleet. Tót ze ontdekte dat hij speciaal voor haar een dag handboogschieten had geregeld. “Die dag heeft mijn leven totaal veranderd: ik ben gezonder geworden, vooral mentaal.”

De betreffende gymleraar gaf ook les bij revalidatiecentrum Heliomare. “Daar moest ik me op de sportdag melden”, vertelt Silvia. “In de kloostertuin mocht ik proberen of ik kon handboogschieten. Supertof! Het was gelijk raak en ik ben de hele dag gebleven. ’s Avonds thuis heb ik meteen in de papieren gemeentegids gezocht naar een vereniging in de buurt en heb me aangemeld. Zij bleken ervaring te hebben met mensen met een handicap, dat was ideaal. Ik had mijn passie gevonden!”

Extra stoer
Tot 1996 kon Silvia lopend prima uit de voeten, sindsdien heeft ze een rolstoel. “Ik kan nog wel kleine stukjes lopen, maar het grootste deel van de dag rol ik door het leven. Je bent anders, maar tijdens het boogschieten is je handicap er niet: je neemt het op tegen valide mensen. Heel inclusief dus. Dat maakt deze sport voor mij extra stoer.” Naast het trainen bij de vereniging en het meedoen aan wedstrijden, volgde Silvia de trainersopleiding. Ze geeft les, won medailles tijdens het WK in Turijn in 2011, verbrak op alle afstanden de Nederlandse records en is inmiddels een belangrijke ambassadeur voor deze sport. “Mijn gymleraar heeft echt mijn leven veranderd. Ik was als puber niet vooruit te bránden, sinds die sportdag zit ik veel beter in mijn vel. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor.”

Iedereen kan het leren
Handboogschieten lijkt op het eerste gezicht misschien vrij eenvoudig, maar er komt volgens Silvia meer bij kijken dan je denkt: “De uitdaging is fysiek en mentaal: je wordt erg met jezelf en je denkproces geconfronteerd. Hoe analyseer je jezelf en wat doe je daarmee? Ik vind het superleuk! Je begint met een lichte boog en zodra je de techniek onder de knie hebt, bouw je gaandeweg op naar een zwaardere. Zelf train ik zoveel mogelijk en ik ben mijn eigen bedrijf gestart waarmee ik sporters met een handicap – en hun begeleiders – de mogelijkheden van deze sport laat ervaren. Als trainer en coach laat ik zien dat je veel meer kan dan je denkt, met welke uitdaging je ook te maken hebt. Of je nu een been of arm mist, een spierziekte of dwarslaesie hebt en zelfs als je blind bent: iedereen kan leren boogschieten. Ook docenten vertel ik graag wat er allemaal kan als je een leerling met een handicap hebt. Denken in mogelijkheden, dat is de basis.”

Beter in balans
Silvia is dankbaar voor de mensen die ze de afgelopen decennia door deze sport heeft ontmoet. “Vroeger was ik best chagrijnig en negatief, ik vond dat ik niks kon en had een heel slecht zelfbeeld. Door deze sport is dat drastisch veranderd. Zo heb ik geleerd dat ieder mens uniek is en kwaliteiten heeft. Ik heb mezelf leren ontwikkelen en mijn leven is erdoor in balans gekomen. Ik weet niet waar ik was geweest zonder handboogschieten. En mijn zelfvertrouwen groeit nog steeds!”

Geschreven door WheelChair Mafia