In Memoriam: Rens van Zon

Dinsdagavond is Rens van Zon overleden. In 2019 werd Rens onderscheiden met de gouden bondsspeld, vanwege zijn buitengewone inzet en verdiensten voor de Nederlandse handboogsport. Rens werd 80 jaar oud.

Rens was ruim 30 jaar actief als scheidsrechter en lid van de commissie scheidsrechters. Hij was actief op allerlei soorten wedstrijden; van doelschieten tot veld en van jeugdkampioenschappen tot de veteranendag. Altijd goedlachs en altijd bereid om de handen uit de mouwen te steken. Voor zijn collega’s, voor de sporters, voor de sport.

Rens’ verdiensten reikten verder dan alleen het scheidsrechtersvak. Als lid van de commissie aangepast sporten begeleidde hij sporters met een beperking en bij “zijn vereniging” AHV Centaur Amersfoort was Rens niet weg te denken als wedstrijdleider én trainer. Verder herinner ik me Rens nog goed als ‘chef inschietveld’ bij de EFAC 2019 rond Kasteel Doorwerth.

Wij zijn Rens dankbaar voor zijn jarenlange betrokkenheid bij onze sport en wensen zijn familie, vrienden en clubgenoten veel sterkte toe bij het dragen van dit verlies.

Namens bestuur en medewerkers van Koninklijke HandboogSport Nederland.

Beste familie en vrienden van Rens,

Op zondag 18 augustus 2019 was Rens voor het laatst actief als scheidsrechter namens de Nederlandse Handboog Bond bij het NK Hout, een kampioenschap waar je alleen met een houten boog mag schieten. Een favoriete boog van Rens, een favoriete wedstrijd van Rens als scheidsrechter. Daar mocht ik Rens namens de Bond de gouden bondsspeld opspelden. De “Gouden Bondsspeld” wordt door het bondsbestuur toegekend aan personen wegens verdiensten voor Koninklijke HandboogSport Nederland of voor de handboogsport. Bij deze onderscheiding wordt tevens een oorkonde uitgereikt. De foto van dit moment is niet voor niets de foto die wij bij het in memoriam op onze website hebben geplaatst. De Gouden Bondsspeld was immers bij uitstek het symbool van waardering voor de inzet die Rens als vrijwilliger had voor de handboogsport. 

Zo was hij meer dan 30 jaar scheidsrechter. Rens was door sporters en organisatoren een graag geziene scheidsrechter. Hij was vriendelijk en eerlijk. Hij was consequent in het opvolgen en het toepassen van de regels. Hij wilde altijd de helpende hand zijn voor sporters en zijn collega-scheidsrechters. Ook daarom werd hij lid van de commissie scheidsrechters en wilde hij graag zijn expertise inbrengen om scheidsrechters te helpen om zichzelf te verbeteren en dus ook het hele scheidsrechterskorps te verbeteren.

Dit kan worden getypeerd door de woorden van voormalig scheidsrechter en mede-commissielid van Rens: Alex Katzoff, die vandaag helaas niet aanwezig kan zijn. Ik sprak hem gisteren nog om van hem te horen hoe hij de samenwerking met Rens had ervaren. Hij vertelde dat hij elk jaar met Rens en Joop Kramer – hier wel aanwezig – naar Cadier en Keer ging. Daar stond altijd een van de mooiste veldwedstrijden op de wedstrijdagenda. De organisatie zal dit trio altijd graag komen, maar ze wilden ook altijd heel graag met z’n drieën komen.  

Kent u overigens de vaste uitspraak van Rens? 
Volgens Alex was dit “Het komt goed”. Of, zoals hij het het liefst in het Zuid-Afrikaans zei: “Alles zal rechtkomen”. Of mijn uitspraak goed is, weet ik niet, maar dit is wel wat Rens typeert.

Als lid van de commissie scheidsrechters was hij ook een graag geziene gast op het bondsbureau. Zijn naamgenoot en mijn collega Marina van Zon – geen familie – ontving hem altijd graag, ze dronken koffie en Rens nam de prestatiespelden mee, die toen nog door scheidsrechters op de wedstrijden werden uitgereikt. Spelden voor prestaties; iets wat Rens altijd graag kon waarderen. Want als je presteert, mag dat gezien worden.

Rens was verder actief als trainer en wedstrijdleider, met name bij zijn eigen vereniging AHV Centaur in Amersfoort. Menig talent heeft de kneepjes van het handboogschieten geleerd van Rens. Die was ook altijd erg duidelijk. Als je er iets van kon, kreeg je complimenten en dan mocht je ook altijd heel veel. Zo vertelde de huidige voorzitter van Centaur, Gijs van den Berg, dat hij na vier lessen al het advies kreeg van Rens om met een compoundboog te gaan schieten. Rens bood zijn eigen boog aan aan Gijs. En Rens hoefde die boog ook niet terug. Hij vond het mooi als iemand goed kon schieten met een boog. En met bezit had hij ook niet zo veel. Rens was liever trots op mensen die hij onder de boog zette, hun best deden en dan ook nog eens wat vooruitgang lieten zien. Daar kon hij dan ook vol trots over praten! 

Het is ook niet voor niets dat Rens zich ook graag inzette voor de commissie aangepast sporten, voor mensen met een beperking – of een extra uitdaging. Hij wilde ook hen het plezier van het handboogschieten laten ervaren. Want iedereen kan schieten, nietwaar? Zo dacht Rens altijd!

Rens was een kleurrijk persoon. Het handboogblazoen laat geel, rood, blauw, zwart en rood zien. Voor Rens waren er altijd nog meer kleuren. Hij maakte er altijd een feest van. Hij genoot van het leven en hij genoot van de handboogsport. Was hij dan altijd vriendelijk voor iedereen? Nee hoor. Nee was nee. Daar was geen speld tussen te krijgen. Discussies kon je met Rens zeker voeren en aanvaringen had hij ook wel met mensen. Bovenal blijft het gevoel dat als Rens graag wat voor mensen deed. Hij stond voor iedereen klaar.

Een van zijn laatste grote activiteiten in de handboogsport was in de week voor hij de gouden bondsspeld kreeg, zijn rol als vrijwilliger bij het Europees Kampioenschap Veldschieten 2019 rond Kasteel Doorwerth. Rens was verantwoordelijk voor het inschietveld. Die verantwoordelijkheid nam hij serieus, daar moest ook niemand tussenkomen. Hij had die taak en voerde die uit. Ook al was hij aan het einde van elke dag vermoeid en moest hij bijkomen, maar de volgende ochtend stond Rens weer klaar bij het inschietveld om schutters te verwelkomen en iedereen plezier te gunnen. 

De coronapandemie zorgde ervoor dat Rens zijn hobby niet kon uitoefenen. Zodra er weer geschoten kon worden, kwam hij weer naar Centaur. Maar drie jaar geleden ging het niet meer. Toen hij niet meer mocht autorijden, kwam hij niet meer naar de vereniging. Handboogschieten ging niet meer. Mensen helpen ging niet meer. 

Ondanks dat herinneren wij Rens als een zeer actieve handboogschutter die in vele functies altijd het beste wilde voor alle schutters, jong en oud, beginnend en ervaren, met en zonder handicap. 

Dank voor al jouw inzet Rens, rust zacht!

Uitgesproken door Arnoud Strijbis, algemeen directeur